Zakres ustawy o efektywności energetycznej.
Zgodnie z art. 1 w/w ustawy o efektywności energetycznej określa ona:
1) krajowy cel w zakresie oszczędnego gospodarowania energią;
2) zadania jednostek sektora publicznego w zakresie efektywności energetycznej;
3) zasady uzyskania i umorzenia świadectwa efektywności energetycznej;
4) zasady sporządzania audytu efektywności energetycznej oraz uzyskania uprawnień audytora efektywności energetycznej.
Przy czym zgodnie z art. 2, zapisy ustawy stosuje się do przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej realizowanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.
Zgodnie natomiast z art. 3 pkt 1) w/w ustawy – efektywność energetyczna oznacza stosunek uzyskanej wielkości efektu użytkowego danego obiektu, urządzenia technicznego lub instalacji, w typowych warunkach ich użytkowania lub eksploatacji, do ilości zużycia energii przez ten obiekt, urządzenie techniczne lub instalację, niezbędnej do uzyskania tego efektu.
Zakres zmian w Prawie budowlanym wprowadzonych ustawą o efektywności energetycznej.
Zgodnie z art. 38 w/w ustawy o efektywności energetycznej, w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane ( Dz.U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm. ) wprowadzono następujące zmiany:
1) do art. 3, zawierającego zestawienie definicji pojęć stosowanych na potrzeby ustawy – Prawo budowlane, w pkt 22 ) i 23 ), ustawa o efektywności energetycznej wprowadziła definicje: odnawialnego źródła energii – przy czym zgodnie z wprowadzonym pkt 22 ) art. 3 ustawy Prawo Budowlane – przez odnawialne źródło energii – należy rozumieć odnawialne źródło energii, o którym mowa w art. 3 pkt 20 ) ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne ( Dz.U. z 2006 r., Nr 89, poz. 625 z późn. zm. ), który z kolei stanowi, że odnawialnym źródłem energii jest źródło wykorzystujące w procesie przetwarzania energię wiatru, promieniowania słonecznego, geotermalną, fal, prądów i pływów morskich, spadku rzek oraz energię pozyskiwaną z biomasy, biogazu wysypiskowego, a także biogazu powstałego w procesach odprowadzania lub oczyszczania ścieków albo rozkładu składowanych szczątek roślinnych i zwierzęcych, oraz definicję ciepła użytkowego w kogeneracji, gdzie zgodnie z pkt 23 ), zmienionej ustawy – Prawo budowlane – przez pojęcie to należy rozumieć ciepło użytkowe w kogeneracji, o którym mowa w art.3 pkt 34) ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne – który stanowi z kolei, iż ciepło użytkowe w kogeneracji – to ciepło wytwarzane w kogeneracji, służące zaspokojeniu niezbędnego zapotrzebowania na ciepło lub chłód, które gdyby nie było wytworzone w kogeneracji, zostałoby pozyskane z innych źródeł. Kogeneracją natomiast, zgodnie z art. 3 pkt 33 ) w/w ustawy – Prawo energetyczne – jest równoczesne wytwarzanie ciepła i energii elektrycznej lub mechanicznej w trakcie tego samego procesu technologicznego.
2) w art. 33 ustawy Prawo budowlane, do ust.2, który określa, co należy dołączyć do wniosku o pozwolenie na budowę, dodano pkt 6), który stanowi, iż w przypadku obiektów budowlanych, do których ciepło będzie dostarczane z indywidualnego źródła ciepła nie będącego odnawialnym źródłem energii, źródłem ciepła użytkowego w kogeneracji lub źródłem ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych, dla których to obiektów przewidywana szczytowa moc cieplna instalacji i urządzeń do ogrzewania tych obiektów wynosi nie mniej niż 50 kW i zlokalizowanych na terenie, na którym istnieją techniczne warunki dostarczania ciepła z sieci ciepłowniczej, w której nie mniej niż 75% ciepła w skali roku kalendarzowego stanowi ciepło wytwarzane w odnawialnych źródłach energii, ciepło użytkowe w kogeneracji lub ciepło odpadowe z instalacji przemysłowych, a ceny ciepła stosowane przez przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem ciepła i dostarczające ciepło do tej sieci ciepłowniczej, są niższe od obowiązującej średniej ceny sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r., Prawo energetyczne, dla źródła ciepła zużywającego tego samego rodzaju paliwo, do wniosku o pozwolenie na budowę należy dołączyć:
a) odmowę wydania warunków przyłączenia do sieci przez przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłem lub dystrybucją ciepła albo,
b) audyt, o którym mowa w art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 15 kwietnia z 2011 r., o efektywności energetycznej ( Dz.U. Nr 94, poz. 551 ), wskazujący, że dostarczanie ciepła do tego obiektu z sieci ciepłowniczej zapewnia niższą efektywność energetyczną, aniżeli z innego indywidualnego źródła ciepła, które może być wykorzystywane do dostarczania ciepła do tego obiektu.
Zgodnie z art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c w/w ustawy Prawo energetyczne – średnia cena sprzedaży ciepła, wytworzonego w należących do przedsiębiorstw państwowych posiadających koncesje jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji: opalanych paliwami węglowymi, gazowymi, olejem opałowym, stanowiącymi odnawialne źródła energii w poprzednim roku kalendarzowym, zostaje obliczona oraz ogłoszona w terminie do 31 marca każdego roku przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.
Zgodnie natomiast z art. 28 ust. 3 w/w ustawy o efektywności energetycznej – audyt efektywności energetycznej dostarczania ciepła zawiera ocenę efektywności energetycznej sieci ciepłowniczej oraz innego indywidualnego źródła ciepła wytwarzającego i dostarczającego ciepło do obiektu budowlanego, ze wskazaniem, który sposób dostarczania ciepła zapewnia większą efektywność energetyczną.
