Pod pojęciem działalności gospodarczej kryje się zgodnie z art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej „zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły”.
Wspomniana regulacja ustanawia dość rozległy katalog rodzajów działalności, które mogą zostać uznane za działalność gospodarczą – może być to zarówno działalność usługowa, jak i wytwórcza, budowlana, handlowa czy działalność związana z poszukiwaniem, rozpoznawaniem i wydobywaniem kopalin ze złóż oraz działalność zawodowa (idzie tu o tzw. wolne zawody, o których stanowi art. 88 Kodeksu spółek handlowych, np. adwokat, rzeczoznawca majątkowy, lekarz dentysta).
Samo wykonywanie jednego z ww. rodzajów działalności nie przesądza o tym, że do czynienia mamy z działalnością gospodarczą. Aby można było o niej mówić muszą zostać spełnione (kumulatywnie!) jeszcze kolejne przesłanki. Jedną z nich jest zarobkowy charakter prowadzonej działalności. Przesłanka ta zostanie spełniona nie tylko wtedy, gdy prowadzenie działalności przynosi rzeczywisty zysk ale również wtedy, gdy, pomimo jego nie osiągnięcia, przedsiębiorca nastawiony był na uzyskanie pewnego dochodu ( zdarzyć się bowiem może, iż pomimo usilnych starań firma przyniosła w danym okresie straty).
Kolejnym wyznacznikiem działalności gospodarczej jest zorganizowany charakter. Pod tym określeniem kryje się, np. ustanowienie formy prawnej , utworzenie siedziby, biura, pomieszczeń do prowadzenia działalności czy zatrudnianie pracowników i ustanowienie regulaminu pracy.
Aby można było mówić, iż ktoś wykonuje działalność gospodarczą powinien zostać spełniona jeszcze jedna przesłanka – ciągłość wykonywania działalności. Idzie o to, aby wykonywanie działalności nie miało charakteru incydentalnego, jednorazowego. Ma być ona prowadzona z nastawieniem na jej trwanie w dłuższym przedziale czasowym.
Warto zaznaczyć, iż zgodnie z art. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej ustawa nie będzie stosowana w przypadku wykonywania „działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego”. Przepisów nie stosuje się również do tzw. działalności agroturystycznej ( „ wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów”) oraz „wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina”.
