Omawiany artykuł otrzymał brzmienie „w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi”. Z zacytowanego artykułu możemy wywnioskować, że refaktura to nic innego jak obciążenie kosztami, które mogą być powiązane ze zobowiązaniem głównym, a do których poniesienia zobowiązał się kontrahent. Za przykład posłużyć mogą koszty związane z mediami, które opłacane są przez właściciela mieszkania, a następnie wraz z kwotą czynszu refakturowane na najemcę.
Jednak już przed wprowadzoną zmianą refakturowanie było uznawane przez ustawodawcę za czynność podlegającą opodatkowaniu. W art. 30 ust 3 ustawy o VAT wskazano, że „w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.”
Dodanie art. 8 ust 2a ustawy o VAT z pewnością rozwieje dotychczasowe wątpliwości oraz zminimalizuje konieczności odwoływanie się do przepisów unijnych.
