Przywrócenie pracownika do pracy 

Przywrócenie pracownika do pracy 

Zgodnie z  art. 45 kodeksu pracy, w sytuacji ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony było nieuzasadnione lub naruszyło przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – może orzec o:

1) bezskuteczności wypowiedzenia,

2)odszkodowaniu

3) przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach (jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu) 

 Wybór rodzaju dochodzonego roszczenia (odszkodowanie bądź przywrócenie do pracy) co do zasady przysługuje pracownikowi. Zgodnie jednak z treścią art. 45§2 kp. sąd może nie uwzględnić żądania pracownika przywrócenia do pracy, gdy żądanie takie okaże się niemożliwe lub niecelowe. Oznacza to, że w takim przypadku, mimo żądania pracownika o przywrócenie do pracy, sąd pracy orzeka wyłącznie o odszkodowaniu. Możliwość ingerencji sądu w żądanie pracownika wyłączone jest w przypadku roszczeń podniesionych przez:

1) pracownika, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego,

2) pracownicy w ciąży, a także w okresie urlopu macierzyńskiego,

3) w przepisach szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę.

Przywrócenie do pracy jest równoznaczne z przywróceniem wcześniej rozwiązanego stosunku pracy. W związku z tym pracownikowi powinien zostać powierzony dotychczasowy zakres czynności i obowiązków wykonywanych przed rozwiązaniem umowy, z wynagrodzeniem nie niższym od pobieranego poprzednio. W praktyce zdarza się, iż pracownik nie jest jednak przywracany na konkretne stanowisko poprzednio zajmowane. Na potwierdzenie powyższego zachowania przywołuje się, iż przywrócenie do pracy polega na zatrudnieniu na takich samych warunkach co poprzednio. W tym miejscu warto jednak zwrócić uwagę, iż zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 1992 r. (sygn. akt I PRN 55/92) pracownik przywrócony do pracy na poprzednich warunkach ma prawo domagać się zatrudnienia na tym samym stanowisku pracy, jakie zajmował uprzednio, nie wystarcza zaś zapewnienie mu pracy na stanowisku równorzędnym. Dodatkowo Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 października 1997 r., (syg. akt. I PKN 326/97) podkreślił, iż przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach oznacza, że pracodawca jest obowiązany zatrudnić pracownika na takim samym stanowisku jakie zajmował poprzednio, zapewnić mu możliwość wykonywania takiej samej pracy i za wynagrodzeniem zgodnym z obowiązującym u tego pracodawcy regulaminem lub taryfikatorem wynagrodzeń

 Pracownikowi przywróconemu do pracy prawomocnym orzeczeniem sądu pracy przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 2 miesiące, a gdy okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące – nie więcej niż za 1 miesiąc. Jeżeli umowę o pracę rozwiązano:

1) pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego,

2) pracownicy w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego,

3) pracownikiem-ojcem wychowującym dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego,

wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy

 Pracodawca może odmówić ponownego zatrudnienia pracownika, jeżeli w ciągu 7 dni od przywrócenia do pracy nie zgłosił on gotowości niezwłocznego podjęcia pracy, chyba że przekroczenie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od pracownika. Zgodnie z uchwałą składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 28 maja 1976 r. (sygn. akt V PZP 12/75) pracownik przywrócony do pracy, który zgłosił gotowość jej podjęcia w okolicznościach usprawiedliwiających przekroczenie terminu, może, w razie odmowy przez zakład pracy ponownego zatrudnienia go, domagać się (po uprzednim ustaleniu, że opóźnienie było usprawiedliwione) wykonania prawomocnego orzeczenia przywracającego go do pracy.

Polecane

Najnowsze