Zakres obowiązkowego stosowania języka polskiego w zawieranych umowach:
W pierwszej kolejności warto zwrócić uwagę, iżna terytorium Rzeczypospolitej Polskiej używa się w obrocie języka polskiego, jeżeli obrót ten jest wykonywany przez:
a) konstytucyjne organy państwa,
b) organy jednostek samorządu terytorialnego (w zakresie, w jakim wykonują zadania publiczne),
c) terenowe organy administracji publicznej,
d) instytucje powołane do realizacji określonych zadań publicznych,
e) organy organizacji społecznych, zawodowych, spółdzielczych.
Dodatkowo, w świetle z art. 7 ust. 1 ustawy o języku polskim należy wskazać, iż na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w obrocie z udziałem konsumentów oraz przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy używa się języka polskiego, w sytuacjach gdy:
a) konsument lub osoba świadcząca pracę ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili zawarcia umowy oraz,
b) umowa ma być wykonana lub wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Powyższy obowiązek używania języka polskiego dotyczy w szczególności:
a) nazewnictwa towarów i usług, ofert, warunków gwarancji, faktur, rachunków i pokwitowań,
b) ostrzeżeń i informacji dla konsumentów wymaganych na podstawie innych przepisów,
c) instrukcji obsługi oraz informacji o właściwościach towarów i usług,
d) reklam dotyczących informacji i właściwości towarów i usług.
Wyjątki od obowiązkowego stosowania języka polskiego w zawieranych umowach:
Zgodnie z postanowieniami ustawy o języku polskim:
a) nie wymagają opisu w języku polskim ostrzeżenia i informacje dla konsumentów wymagane na podstawie innych przepisów, instrukcje obsługi oraz informacje o właściwościach towarów – jeżeli są wyrażone w powszechnie zrozumiałej formie graficznej (warto jednak zauważyć, iż w przypadku gdy formie graficznej towarzyszy opis, to powinien on być sporządzony w języku polskim),
b) umowa o pracę (lub inny dokument wynikający z zakresu prawa pracy), oraz umowa, której stroną jest konsument (lub inne niż umowa dokumenty stosowane w obrocie z udziałem konsumentów) mogą być sporządzone w języku obcym na wniosek osoby świadczącej pracę lub konsumenta, władających tym językiem, niebędących obywatelami polskimi, pouczonych uprzednio o prawie do sporządzenia umowy lub innego dokumentu w języku polskim.
