Ochrona wierzyciela w razie niewypłacalności dłużnika

Ochrona wierzyciela w razie niewypłacalności dłużnika

Istotą skargi pauliańskiej jest możliwość żądania przez wierzyciela uznania czynności prawnej dłużnika za bezskuteczną w stosunku do wierzyciela. Czynność prawna, o której mowa musi być dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, a więc w wyniku czynności tej dłużnik stał się niewypłacalny lub niewypłacalny w wyższym stopniu. Oznacza to, że egzekucja z majątku dłużnika okazuje się niemożliwa dla wierzyciela ze względu na brak wystarczających środków. Aby móc powiedzieć o niewypłacalności dłużnika nie jest konieczne wykazanie jego upadłości. Kolejną przesłanką zastosowania skargi jest udowodnienie, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia, a więc mógł przewidzieć, że czynność zmniejszy możliwość uzyskania świadczenia przez wierzyciela. Kodeks cywilny ustanawia domniemanie zgodnie, z którym dłużnik działał w taki sposób, jeśli w chwili zawarcia umowy darowizny był niewypłacalny lub stał się niewypłacalny poprzez jej dokonanie.

W wyniku czynności korzyść uzyskuje osoba trzecia, która wie o tym, ze dłużnik działa ze świadomością pokrzywdzenia wierzyciela. Domniemywa się, że osoby będące w bliskim stosunku z dłużnikiem wiedziały o omawianym działaniu dłużnika. To następne przesłanki zastosowania skargi. Wyjątkiem jest sytuacja, w której osoba trzecia uzyskuje korzyść nieodpłatnie, np. w wyniku darowizny.

Jak zastosować skargę?

Wierzyciel poprzez skargę żąda uznania w stosunku do siebie czynności dłużnika z osobą trzecią za bezskuteczną. Można to uczynić w drodze powództwa lub w drodze zarzutu. Jeśli decydujemy się na pozew, to musimy wiedzieć, przeciw komu go kierować. Istnieje grupa podmiotów odpowiedzialnych wobec wierzyciela:

1. Osoba trzecia, która korzyść uzyskała

2. Następca prawny osoby trzeciej po tytułem ogólnym

3. Osoba, na rzecz której osoba trzecia rozporządziła korzyścią, chyba że nie wiedziała o działaniu dłużnika albo otrzymała korzyść nieodpłatnie

Jeśli sąd uwzględni powództwo, to wierzyciel może dokonać egzekucji z majątku osoby trzeciej z pierwszeństwem przed innymi wierzycielami osoby trzeciej.

Osoba ta może jednak zwolnić się od egzekucji poprzez zaspokojenie wierzyciela ( np., jeśli dostał od dłużnika samochód, który jest przedmiotem egzekucji, może zatrzymać go dla siebie, jeśli zapłaci wierzycielowi sumę pieniężną odpowiadającą wartości samochodu) lub, jeśli wskaże wierzycielowi mienie dłużnika, które jest wystarczające do zaspokojenia wierzyciela.

Polecane

Najnowsze