Wezwanie do uzupełnienia brakującej dokumentacji.
Zgodnie z art. 50 pkt 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej organ koncesyjny może wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia, w wyznaczonym terminie, brakującej dokumentacji poświadczającej, że spełnia on warunki określone przepisami prawa, wymagane do wykonywania określonej działalności gospodarczej, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W postępowaniu w sprawie o udzielenie koncesji zakłada się, że przed podjęciem decyzji przez odpowiedni organ skompletowana zostanie dokumentacja, która będzie świadczyć o spełnieniu przed danego przedsiębiorcę określonych przez prawo warunków odnoszących się do wykonywania koncesjonowanej działalności gospodarczej. Zauważyć trzeba jednak, że na organ koncesyjny nie został nałożony obowiązek, a jedynie ustawodawca stworzył mu możliwość wezwania do uzupełnienia braków, co w konsekwencji skutkuje możliwością nierozpatrzenia wniosku dotkniętego brakami w dokumentacji bez uprzedniego wezwania przedsiębiorcy do ich uzupełnienia. W sytuacji, gdy organ zdecyduje się wezwać przedsiębiorcę do uzupełnienia braków w dokumentacji, w wezwaniu skierowanym do wnioskodawcy powinien zostać zakreślony termin do uzupełnienia tych braków. Wobec braku określenia przez ustawodawcę długości tego terminu, założyć trzeba, że jego długość powinna być odpowiednia dla wnioskodawcy na zgromadzenie brakującej, a niezbędnej dokumentacji. W sytuacji, gdyby zakreślony przez organ koncesyjny okazał się za krótki, wnioskodawcy przysługuje prawo do złożenia wniosku o jego przywrócenie na podstawie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Wyznaczenie terminu na uzupełnienie braków następuje pod rygorem pozostawienia wniosku – zarówno o udzielenie koncesji, jak i o jej zmianę – bez rozpoznania. W sytuacji, gdy wnioskodawca nie uzupełni braków dokumentacji w terminie zakreślonym przez organ koncesyjny, wniosek taki organ pozostawi bez rozpoznania czyniąc jednak adnotację o przyczynie nierozpatrzenia.
Sprawdzanie faktów podanych we wniosku koncesyjnym.
Niezależnie od wezwania przez organ koncesyjny przedsiębiorcy do uzupełnia braków dokumentacji wniosku, zgodnie z art. 50 pkt 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, organ koncesyjny może także dokonać sprawdzenia podanych we wniosku faktów, w celu stwierdzenia, czy przedsiębiorca spełnia warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją oraz czy daje rękojmię prawidłowego wykonywania działalności objętej koncesją. Zauważyć trzeba przy tym, że ocenie takiej podlega tylko wniosek o udzielenie koncesji, nie zaś o jej zmianę, co wynika z literalnego brzmienia przepisu. Samodzielny – niezależny od uprawnienia do dokonania kontroli formalnej – charakter omawianego uprawnienia organu koncesyjnego przejawia się w ty, że organ koncesyjny może z niego skorzystać, w sytuacji, gdy zostały mu przedłożone wszystkie potrzebne dokumenty, jednakże została powzięta wątpliwość co do ich autentyczności czy wiarygodności. Uprawnieni to pozwala na sprawdzenie przez organ koncesyjny, czy przedsiębiorca faktycznie spełnia warunki jakie są wymagane dla prowadzenia koncesjonowanej działalności gospodarczej. Niemniej jednak ustawa nie określa w jaki sposób ma zostać dokonane owe „sprawdzenie podanych we wniosku faktów”.
Rękojmia prawidłowego wykonywania działalności objętej koncesją.
Zgodnie z treścią art. 50 pkt 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej organ koncesyjny może, przed podjęciem decyzji w sprawie koncesji, skontrolować czy wnioskodawca daje rękojmię prawidłowego wykonywania działalności objętej koncesją. Przyjmuje się jednak, ze dawanie rękojmi należytego wykonywania działalności koncesjonowanej nie może stanowić przesłanki warunkującej uzyskanie koncesji. Wymóg dawania takiej rękojmi należy traktować jako jeden z wymogów udzielenia koncesji wyłącznie w sytuacji, w której zastosowanie znajdzie art. 52 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a zatem dawanie rękojmi jest jedną z materialnych przesłanek uczestnictwa w przetargu w sprawie udzielenia koncesji.
