Powództwo o zwolnienie od egzekucji

Powództwo o zwolnienie od egzekucji

Uwagi ogólne

Zgodnie z przepisem art. 841 § 1 k.p.c. osoba trzecia może w drodze powództwa żądać zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji, jeżeli skierowanie do niego egzekucji narusza jej prawa. Powództwo o zwolnienie od egzekucji (powództwo ekscydencyjne) stanowi środek ochrony osoby trzeciej, której prawa zostały naruszone w toku prowadzonej egzekucji, i zmierza do usunięcia negatywnych skutków dokonanego zajęcia. Jest to powództwo o ukształtowanie prawa. Wniesienie powództwa co do zasady winno zostać poprzedzone wezwaniem wierzyciela do odstąpienia od egzekucji, która według osoby trzeciej narusza jej prawa. W ten sposób można uchronić się od negatywnych skutków (w zakresie obowiązku poniesienia kosztów procesu) związanych z uznaniem powództwa przy pierwszej czynności procesowej przez wierzyciela, który działał w dobrej wierze, nie mając wiedzy, że zajęcie określonego przedmiotu narusza prawa osoby trzeciej.

Legitymacja procesowa

Legitymacja czynna przysługuje osobie trzeciej, o której mowa w przepisie art. 841 § 1 k.p.c. Powództwo o zwolnienie zajętego przedmiotu od egzekucji może zatem wytoczyć osoba, która rości sobie prawo do przedmiotu zajętego w toku postępowania egzekucyjnego. Przy czym powództwo ekscydencyjne nie przysługuje dłużnikowi egzekwowanemu (nie jest on osobą trzecią, o której mowa w przepisie art. 841 § 1 k.p.c.). Legitymowanym biernie jest z kolei wierzyciel. Jednakże w sytuacji, gdy dłużnik zaprzecza, iż powodowi przysługuje prawo do zajętego przedmiotu, należy pozwać także dłużnika (art. 841 § 2 k.p.c.). Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 listopada 1977 roku stwierdził, iż przepis art. 841 § 2 k.p.c. ustanawia po stronie pozwanej współuczestnictwo konieczne egzekwującego wierzyciela i egzekwowanego dłużnika, który zaprzecza prawu powoda.

Termin wytoczenia powództwa

Powództwo można wnieść w terminie miesiąca od dnia dowiedzenia się o naruszeniu prawa, chyba że inny termin jest przewidziany w przepisach odrębnych. Przewidziany w tym przepisie miesięczny termin jest terminem prekluzyjnym prawa materialnego i, jako taki, nie podlega przywróceniu. Jeżeli więc osoba trzecia nie wytoczyła powództwa w terminie określonym w przepisie art. 841 § 3 k.p.c., traci prawo do formułowania roszczeń w oparciu o przepis art. 841 § 1 k.p.c.

Z istoty powództwa ekscydencyjnego wynika, że można je wytoczyć dopiero po wszczęciu egzekucji. Z kolei po zakończeniu egzekucji wytaczanie powództwa jest bezprzedmiotowe, ma ono bowiem na celu zapobieżenie możliwości zaspokojenia się wierzyciela z przedmiotu, który nie stanowi własności dłużnika.

Właściwość sądu

Powództwo ekscydencyjne wytacza się przed Sąd rzeczowo właściwy, w którego okręgu prowadzi się egzekucję. Mamy tu do czynienia z właściwością wyłączną. W zależności od wartości przedmiotu sporu właściwym rzeczowo dla rozpoznania sprawy jest sąd rejonowy albo sąd okręgowy.

Bibliografia:

1. Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz – red. prof. dr hab. A. Zieliński, dr K. Flaga-Gieruszyńska, C.H. BECK 2011

2. Kodeks postępowania cywilnego. Postępowanie egzekucyjne. Komentarz do artykułów 758-1088. – red. prof. zw. dr hab. J. Jankowski, C.H. BECK 2011.

Polecane

Najnowsze