Wniosek o wszczęcie egzekucji

Wniosek o wszczęcie egzekucji

Zasadność wniosku egzekucyjnego

W przypadku, gdy dłużnik nie spełnia obowiązku nałożonego na niego, np. w prawomocnym orzeczeniu sądu, ugodzie, bądź akcie notarialnym (w którym jednocześnie znajduje się oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji) wówczas zasadne jest wszczęcie egzekucji. Istotą postępowania egzekucyjnego jest wyegzekwowanie od dłużnika, który nie spełnił nałożonego na niego obowiązku w wymagalnym terminie i nie spełnia tego obowiązku nadal.

Wszczęcie egzekucji

Kodeks postępowania cywilnego przewiduje trzy możliwości wszczęcia egzekucji:

1) na wniosek – wniosek składa się stosownie do właściwości sądowi lub komornikowi;

2) z urzędu – dot. spraw, które mogą być wszczęte z urzędu. Wówczas na żądanie sądu pierwszej instancji, który sprawę rozpoznawał, egzekucja wszczynana jest z urzędu;

3) na żądanie uprawnionego organu.

Wymogi formalne wniosku egzekucyjnego

Wniosek o wszczęcie i prowadzenie egzekucji składa się stosownie do właściwości sądowi lub komornikowi. Co do zasady, postępowanie egzekucyjne prowadzi komornik, z wyjątkiem czynności zastrzeżonych dla sądu.

We wniosku egzekucyjnym należy:

1) oznaczyć organ, do którego kierowany jest wniosek – art.8 §5 ust. o komornikach sądowych i egzekucji, stanowi podstawę do wyboru komornika, który będzie prowadził egzekucję, za wyjątkiem spraw o egzekucję z nieruchomości oraz spraw, w których przepisy o egzekucji z nieruchomości stosuje się odpowiednio.

2) wskazanie wierzyciela – podanie szczegółowych danych wierzyciela, tj. imię i nazwisko, adres zamieszkania.

3) wskazanie dłużnika – podanie szczegółowych danych dłużnika tj. imię i nazwisko, adres zamieszkania. Jeżeli jednak miejsce pobytu dłużnika nie jest znane, na wniosek wierzyciela sąd ustanowi dla dłużnika kuratora. Jednakże w przypadku wszczęcia egzekucji z urzędu i braku adresu, pod którym przebywa dłużnik, kurator ustanawiany jest z urzędu.

4) tytuł wniosku – kwestia techniczna, jednakże warto każde pismo tytułować w sposób wskazujący na jego treść.

5) wskazanie świadczenia, które ma być spełnione – np. alimenty zasądzone wyrokiem XY w określonej kwocie, eksmisja z określonego lokalu, etc.

6) wskazanie sposobu egzekucji.

7) podpis wierzyciela albo jego przedstawiciela ustawowego bądź pełnomocnika;

8) wymienienie załączników.

Sposoby egzekucji

Kodeks postępowania cywilnego przewiduje, że wierzyciel może w jednym wniosku wskazać kilka sposobów egzekucji przeciwko temu samemu dłużnikowi. Spośród wskazanych powinien zostać zastosowany ten najmniej uciążliwy. Wskazane sposoby egzekucji muszą przysługiwać w egzekucji danego świadczenia, np. egzekucja z ruchomości, z wynagrodzenia za pracę, z nieruchomości, z rachunków bankowych, etc. Istotne jest to, że organ egzekucyjny, który prowadzi egzekucje musi być właściwy dla każdego z tych sposobów.

Tytuł wykonawczy

Tytuł wykonawczy stanowi podstawę do prowadzenia egzekucji o całe objęte nim roszczenie i ze wszystkich części majątku dłużnika (chyba, że co innego wynika z tytułu).

Dokument ten z racji tego, że stanowi podstawę do żądania od dłużnika określonego świadczenia czy spełnienia przez niego obowiązku, musi zostać załączony do wniosku. Tytuł wykonawczy to tytuł egzekucyjny zaopatrzony w klauzulę wykonalności.

Zgodnie z art. 777 k.p.c. tytułami egzekucyjnymi są:

  • orzeczenie sądu prawomocne lub takie, które podlega natychmiastowemu wykonaniu,
  • ugoda zawarta przed sądem,
  • orzeczenie referendarza sądowego prawomocne lub podlegające natychmiastowemu wykonaniu,
  • wyrok sądu polubownego lub ugoda zawarta przed takim sądem,
  • ugoda zawarta przed mediatorem,
  • inne orzeczenia, ugody, akty, które z mocy ustawy podlegają wykonaniu w drodze egzekucji sądowej;
  • akt notarialny, w którym dłużnik poddał się egzekucji i który obejmuje przykładowo: obowiązek zapłaty sumy pieniężnej, wydania rzeczy, lokalu, nieruchomości.

Warto zaznaczyć, że organ egzekucyjny nie jest podmiotem uprawnionym do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Organ ten ma za zadanie doprowadzić do wykonania przez dłużnika zobowiązania i zaspokoić wierzytelność.

Opłaty egzekucyjne

Za prowadzenie egzekucji i inne czynności, komornik pobiera opłaty egzekucyjne. Podstawę prawną w kwestii opłat stanowi art. 43 i nast. ustawy z dnia 29 sierpnia 1987 r. o komornikach sądowych i egzekucji.

Polecane

Najnowsze