Wysokość zasiłku chorobowego
Co do zasady wypłacany jest zasiłek chorobowy w wysokości 80% podstawy wymiaru zasiłku. 70% podstawy wymiaru zasiłku wypłaca się, jeżeli ubezpieczony przebywa w szpitalu i 100% jeżeli niezdolność do pracy wynika z poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów oraz jeżeli niezdolność do pracy powstała wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy lub przypada w okresie ciąży.
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem oblicza się biorąc pod uwagę przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli pracownik stał się niezdolny do pracy przed upływem 12 miesięcy zatrudnienia, do obliczenia wymiaru zasiłku chorobowego uwzględnia się przeciętne wynagrodzenie za przepracowane dotąd pełne miesiące. W przypadku pracownika, który pracował krócej niż miesiąc, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego oblicza się na podstawie wysokości wynagrodzenia, jakie pracownik utrzymałby, gdyby przepracował pełen miesiąc.
Okres pobierania zasiłku chorobowego
Zgodnie z artykułem 8 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. 2010 nr 77 poz. 512) zasiłek chorobowy przysługuje maksymalnie przez okres 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – nie dłużej niż przez 270 dni. Przy obliczaniu długości okresu pobierania zasiłku wlicza się również poprzedni okres pobierania zasiłku, o ile przyczyną była ta sama choroba a przerwa między okresami pobierania zasiłku nie przekroczyła 60 dni.
Koniec okresu zasiłkowego
Kiedy po upływie okresu pobierania zasiłku chorobowego przekraczającego 30 dni, pracownik zgłasza się do pracy pracodawca, zgodnie z artykułem 229§2 Kodeksu pracy, musi skierować pracownika na badania okresowe. Badania te mają na celu ustalenie zdolności pracownika do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku. Nie ma możliwości dopuszczenia pracownika do pracy bez aktualnego orzeczenia lekarskiego o zdolności do pracy na danym stanowisku.
Jeżeli pracownik po wyczerpaniu zasiłku chorobowego nadal jest niezdolny do pracy według opinii lekarza wydającego orzeczenie o zdolności do pracy, sprawę należy przekazać do ZUS-u. Lekarz orzecznik ZUS ustali, czy pracownik jest niezdolny do pracy i czy dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Jeżeli obie te przesłanki są spełnione pracownikowi przysługuje świadczenie rehabilitacyjne. Świadczenie rehabilitacyjne może być przyznane na okres maksymalnie 12 miesięcy.
Pracodawca nie może, w sytuacji stwierdzenia przez lekarza medycyny pracy braku zdolności pracownika do pracy na danym stanowisku, pozbawić pracownika możliwości dochodzenia świadczenia rehabilitacyjnego, nawet jeśli według rokowań zawartych w dotychczasowej dokumentacji medycznej pracownik nie ma szansy na powrót do zdrowia. Jedynym organem właściwym do orzekania o przyszłej przydatności pracownika do wykonywania pracy na danym stanowisku jest lekarz orzecznik ZUS.
Wysokość świadczenia rehabilitacyjnego jest zróżnicowana zależnie od okresu pobierania tego świadczenia. Przez pierwsze trzy miesiące jego wysokość wynosi 90 % podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, przez następne miesiące natomiast 75 % tej podstawy. Jeżeli niezdolność do pracy przypada w okresie ciąży wypłacane jest świadczenie rehabilitacyjne w wysokości 100 % podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.
