Sposób określenia sumy wekslowej
Suma pieniężna w wekslu musi zostać określona wprost, to jest poprzez wskazanie konkretnej i tylko jednej kwoty. Oznacza to, że niedopuszczalne jest oznaczenie sumy wekslowej poprzez użycie jakiejkolwiek klauzuli waloryzacyjnej.
Miejsce określenia sumy wekslowej
Biorąc pod uwagę art. 1 pkt 2 p.w. (art. 101 pkt 2 p.w. dla weksla własnego), w doktrynie przyjmuje się, że konieczne a zarazem wystarczające dla określenia sumy wekslowej, jest jej oznaczenie w treści bezwarunkowego polecenia (przyrzeczenia) zapłaty. Z powyższego wynikają przynajmniej dwa wnioski. Po pierwsze, brak oznaczenia sumy wekslowej w treści weksla powoduje jego nieważność (zapisanie sumy wekslowej tylko w prawym górnym roku weksla nie jest rzecz jasna uznawane za spełnienie tego wymogu). Po drugie, w przypadku oznaczenia więcej niż jednej sumy wekslowej na wekslu, znaczenie z punktu widzenia art. 6 p.w., należy nadawać jedynie tym sumom wekslowym, które znalazły się w treści bezwarunkowego polecenia (przyrzeczenia) zapłaty.
Zakres i forma określenia sumy wekslowej.
Dla ważności weksla, konieczne jest oznaczenie w jego treści zarówno kwoty jak i waluty sumy wekslowej. Kwota może zostać na wekslu wpisana bądź cyfrowo bądź słownie. Wydaje się, iż stawianie obowiązku określania sumy wekslowej przynajmniej słownie stanowi niepotrzebne zaostrzanie formalizmu, już i tak mocno sformalizowanego weksla, i nie znajduje podstaw w brzmieniu przepisów Ustawy – Prawo wekslowe. Tak więc, za w zupełności wystarczające powinno być uznawane oznaczenie kwoty sumy wekslowej tylko cyfrowo. Nie mniej jednak, dopuszczalne jest kilkukrotne oraz przy użyciu różnych form określanie kwoty sumy pieniężnej. Należy przy tym pamiętać, iż w przypadku rozbieżności pomiędzy poszczególnymi oznaczeniami sumy wekslowej zastosowanie znajdzie art. 6 p.w. Zgodnie z jego brzmieniem weksel, w którym sumę wekslową napisano literami i liczbami, w razie różnicy ważny jest na sumę, napisaną literami, a w razie różnicy sum, napisanych kilkakrotnie literami lub kilkakrotnie liczbami, weksel jest ważny na sumę mniejszą. Jak zostało już wspomniane suma wekslowa musi zostać oznaczona w konkretnej walucie. W tym miejscu trafnie stwierdza P. Machnikowski, uznając, iż nieścisłości w użytym oznaczeniu waluty mogą zostać usuwane w drodze wykładni weksla do momentu, gdy nie będzie to wykraczało poza to, co jednoznacznie z weksla wynika (P. Machnikowski, Prawo wekslowe, Warszawa 2009, s. 58). Tak opisana regułą, zgodna z obiektywną metodą wykładni treści weksla przy jednoczesnym zakazie sanacji weksla, pozwala na usuwanie wszelkich wątpliwości związanych z używaniem skrótowych określeń walut (np. „zł.” dla określenia złotego polskiego) Brak oznaczenia waluty, na którą opiewa suma pieniężna, powoduje zaś, że dokument nie jest uważany za weksel (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 września 1995 r.; sygn. akt: III CZP 105/95). Należy nadto zauważyć, iż w określonych przypadkach weksel niezawierający oznaczenia waluty, może zostać potraktowany jako weksel niezupełny. Z kolei, jeżeli weksel wystawiono na walutę, mającą w kraju wystawienia i w kraju zapłaty tą samą nazwę, lecz inną wartość, domniemywa się, że miano na myśli walutę miejsca płatności (art. 41 ust. 4 p.w.).
Bibliografia:
1. Bagińska L., Prawo wekslowe i czekowe, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2008.
2. Czarnecki M., Bagińska L., Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2008.
3. Heropolitańska I., prawo wekslowe i czekowe. Praktyczny komentarz, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2011.
4. Kiedacz Z., Prawo wekslowe i czekowe, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2010.
5. Machnikowski P., Prawo wekslowe, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2009.
