Weksel – papier wartościowy
Weksle są w klasycznym tego słowa znaczeniu papierami wartościowymi należą do tzw. grupy dokumentów dłużnych. Stwierdzają one istnienie stosunku prawnego pomiędzy dłużnikiem, a wierzycielem. Ponad to weksel jest papierem wartościowym na zlecenie, a więc papierem wiary publicznej. Jest to papier konstytutywny, bowiem wierzytelność wekslowa powstaje przez umowę, której elementem jest wystawienie weksla. Jest on przy tym ściśle sformalizowany, ponieważ ustawa dokładnie określa formę oświadczenia dłużnika i zastrzega dla niej rygor nieważności. Weksel opiewa na wierzytelność i to wyłącznie wierzytelność pieniężną
Weksel trasowany i własny
W obrocie gospodarczym weksel może występować w formie weksla trasowanego i własnego. Różnica pomiędzy dwoma wekslami polega na sposobie wypełnienia zobowiązania pieniężnego z weksla, bowiem w wekslu trasowanym wystawca poleca osobie zwanej trasatem zapłatę określonej sumy pieniężnej, natomiast w wekslu własnym to sam wystawca zobowiązuje się na zapłatę wierzytelności wekslowej. Zasadnicze różnice zachodzą przeważnie pomiędzy stosunkami zobowiązaniowymi powstającymi przez wystawienie każdego z rodzajów weksli. Zobowiązanie powstające w chwili wystawienia weksla własnego jest stosunkiem dwustronnym. Wystawca jest dłużnikiem, zobowiązanym do zapłaty sumy wekslowej, a odbiorca weksla jest wierzycielem, uprawnionym do jej otrzymania. Zobowiązanie powstałe z treści weksla trasowanego ma niejako charakter trójstopniowy, który strony mogą dowolnie modyfikować. Samo wręczenie weksla trasatowi do jego zapłaty nie rodzi po jego stronie żadnych obowiązków, jednak gdy przyjmie on weksel staje się dłużnikiem wekslowym zobowiązanym do jego zapłaty. W tym momencie wystawca staje się dłużnikiem ubocznym odpowiedzialnym wówczas gdy trasat nie ureguluje zobowiązania, Weksel trasowany z reguły jest pochodną wcześniejszych stosunków zobowiązaniowych, które łączyły akceptanta, remitenta i wystawcę.
Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych
Ustawa Prawo Wekslowe nie daje nam wyraźnego brzmienia kto może być zarówno wierzycielem jak i dłużnikiem wekslowym. W dwóch art. 7 i 77 spotykamy się z pojęciem zdolności do zaciągania zobowiązania wekslowego, ale nie jest one zdefiniowane wprost w ustawie. Przyjmuje się zgodnie, że nie ma specjalnej definicji kto może być wierzycielem, a kto dłużnikiem wekslowym w tym zakresie stosujemy przepisy części ogólne kodeksu cywilnego. Zatem zdolnym do zaciągnięcia zobowiązania wekslowego jest ten kto ma pełną zdolność do czynności prawnych (skończone 18 lat). Osoba fizyczna ograniczona w zdolności do czynności prawnych może zaciągać zobowiązania wekslowe po uzyskaniu zgody swojego przedstawiciela ustawowego.
Abstrakcyjność zobowiązania wekslowego
Zaciągnięcie zobowiązania wekslowego jest abstrakcyjną czynnością prawną. Jednak należy przybliżyć pokrótce pojęcie owej abstrakcyjności gdyś w pierwszym momencie może dostarczyć nam pewnej trudności. Niewątpliwie w większej ilości przypadków weksle wystawiane są z jakiejś przyczyny. Weksel własny w praktyce najczęściej zabezpiecza inne zobowiązanie, a weksle trasowane stosunki między wystawcą, trasatem i remitentem. W tym miejscu należy stanowczo podkreślić, że weksel stanowi odrębne zobowiązanie od wyżej wymienionych stosunków prawnych co świadczy o jego abstrakcyjności. Najważniejszą cechą abstrakcyjności weksla, jest to, że wywołują one skutki prawne niezależnie czy istniała jakakolwiek gospodarcza czy prawna przyczyna dla zaciągnięcia zobowiązania
Uproszczone dochodzenie roszczeń
Weksel przyspiesza i ułatwia uzyskanie tytułu wykonawczego potrzebnego do egzekucji. Na podstawie weksla może bowiem być wydany nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, który ponadto w krótkim czasie staje się natychmiast wykonalny. Dochodzenie roszczeń na podstawie weksla jest zatem o wiele szybsze, a przez to często skuteczniejsze, niż dochodzenie roszczeń dowodzonych w inny sposób.
Terminy w prawie wekslowym
W prawie wekslowym mamy do czynienia z wieloma różnorodnymi terminami, co powoduje konieczność zwrócenia uwagi na sposób ich obliczania. Zgodnie z art. 72 pr. weksl., jeżeli określony w wekslu termin płatności przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, zapłaty można żądać dopiero w najbliższym dniu powszednim. Dotyczy to weksli płatnych w konkretnym terminie. Art. 73 pr. weksl. stanowi, że do terminów ustawowych lub w wekslu oznaczonych nie wlicza się dnia początkowego. Do terminów oznaczonych w tygodniach, miesiącach i latach, do terminów płatności oznaczonych w miesiącach zastosowanie ma art. 36 ust. 1 pr. weksl., natomiast do pozostałych terminów – art. 112 k.c.
