Obliczanie pomocy de minimis

Obliczanie pomocy de minimis

Z założenia, pomoc de minimis jest wsparciem, którego cechą charakterystyczną jest niewielki rozmiar. Ogólna kwota pomocy de minimis przyznana dowolnemu podmiotowi gospodarczemu nie może przekroczyć 200 tys. euro w dowolnie ustalonym okresie trzech lat budżetowych. Natomiast całkowita wartość pomocy de minimis przyznanej jednemu podmiotowi gospodarczemu działającemu w sektorze transportu drogowego przez dowolny okres trzech lat budżetowych nie może przekroczyć 100 tys. euro. Pułapy te stosuje się bez względu na formę i cel pomocy de minimis, a także bez względu na to, czy pomoc przyznana państwu członkowskiemu jest w całości, czy w części finansowana z zasobów Unii Europejskiej. Wyżej wymieniony okres, zgodnie z treścią rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006, ustala się poprzez odniesienie do lat budżetowych stosowanych przez podmiot gospodarczy w danym państwie członkowskim. Jeśli łączna kwota pomocy przewidziana w ramach środka pomocy przekracza wymieniony wyżej pułap, do pomocy tej nie stosuje się przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006, nawet w odniesieniu części, która nie przekracza tego pułapu. W takim wypadku nie można domagać się korzyści z tytułu z niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do tego rodzaju środka pomocy ani w chwili przyznania takiej pomocy, ani później. Określony kwotowo pułap pomocy de minimis wyraża się jako dotacja pieniężna. Wszystkie podane wartości są wartościami brutto, czyli nie uwzględniają potrąceń z tytułu podatków ani innych opłat. W przypadku gdy pomoc przyznawana jest w formie innej niż dotacja, kwotę pomocy wyraża się jako ekwiwalent dotacji brutto. Pomoc wypłacana w kilku ratach dyskontowana jest do wartości pomocy w chwili przyznania dotacji. Stopą procentową stosowaną do celów dyskontowania oraz do obliczania ekwiwalentu dotacji brutto jest stopa referencyjna obowiązująca w chwili przyznania dotacji.

Pomocy de minimis nie należy łączyć z pomocą państwa w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowanych, w przypadku gdyby taka kumulacja miała skutkować osiągnięciem wyższego poziomu intensywności pomocy niż ustalony pod kątem specyficznych uwarunkowań każdego przypadku w rozporządzeniu o zwolnieniu grupowym lub decyzji przyjętej przez Komisję. Zakazane jest ponadto udzielanie pomocy de minimis w ramach tzw. form nieprzejrzystych, z uwagi na treść art. 2 ust. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006, które stanowi, iż „rozporządzenie stosuje się jedynie do pomocy, w odniesieniu do której możliwe jest dokładne obliczenie na zasadzie ex ante ekwiwalentu dotacji brutto bez potrzeby przeprowadzania oceny ryzyka („pomocy przejrzystej”)”. Za „pomoc przejrzystą” uznaje się w szczególności:

1) pomoc polegającą na udzielaniu pożyczek uznaje się za przejrzystą pomoc de minimis, gdy ekwiwalent dotacji brutto został obliczony na podstawie rynkowych stóp procentowych obowiązujących w chwili przyznania pomocy;

2) pomoc polegającą na wniesieniu kapitału, z zastrzeżeniem, iż łączna kwota dokapitalizowania ze środków publicznych nie przekracza pułapu de minimis;

3) pomoc obejmującą środki w zakresie kapitału podwyższonego ryzyka, z zastrzeżeniem, iż kapitał dostarczany każdemu z docelowych podmiotów gospodarczych w ramach programu kapitału podwyższonego ryzyka nie przekracza pułapu de minimis;

4) pomoc indywidualna przyznana w ramach programu gwarancyjnego podmiotom gospodarczym, które nie należą do kategorii podmiotów gospodarczych w trudnej sytuacji, gdy gwarantowana część pożyczki bazowej udzielonej w ramach takiego programu nie przekracza kwoty 1 500 000 EUR na podmiot gospodarczy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej „przy obliczaniu pomocy de minimis nie wlicza się pomocy publicznej udzielonej w ramach programu pomocowego, pomocy indywidualnej oraz pomocy indywidualnej na restrukturyzację, zatwierdzonych przez Komisję zgodnie z art. 88 Traktatu WE (obecnie art. 108 TFUE), pomocy udzielanej w ramach wyłączeń grupowych, a także pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie.

W przypadku gdy państwo członkowskie zamierza przyznać podmiotowi gospodarczemu pomoc de minimis, pisemnie powiadamia ten podmiot o przewidywanej kwocie pomocy (wyrażonej jako ekwiwalent dotacji brutto) oraz o jej charakterze de minimis. Jeśli pomoc de minimis przyznaje się różnym podmiotom gospodarczym na podstawie programu pomocy, w ramach którego otrzymują one różne kwoty pomocy indywidualnej, państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o wypełnieniu tego obowiązku poprzez poinformowanie tych podmiotów gospodarczych o wysokości stałej kwoty odpowiadającej maksymalnej kwocie pomocy, która ma być przyznana w ramach programu. Nową pomoc de minimis państwo członkowskie przyznaje dopiero po utwierdzeniu się, że nie podniesie ona łączną kwotę pomocy de minimis uzyskaną przez podmiot gospodarczy, w okresie obejmującym bieżący rok budżetowy oraz dwa poprzedzające go lata budżetowe, w danym państwie członkowskim do poziomu przekraczającego pułap.

Polecane

Najnowsze