Czas pracy ustalony w zakładzie pracy
Zagadnienie czasu pracy zostało uregulowane w Dziale szóstym Kodeksu pracy. Obok istotnych zagadnień związanych z normami czasu pracy, systemami i rozkładami czasu pracy, należy zwrócić uwagę na problematykę wypoczynku. Pracownik ma nie tylko obowiązek realizować pracę w określonych godzinach, ale musi również korzystać z wypoczynku. Nie może zatem z góry zrzec się prawa do urlopu. Artykuł 171 jasno wskazuje, że wypłata ekwiwalentu za urlop jest możliwa, w przypadku niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy. Kodeks pracy nie przewiduje innych sytuacji.
Regulamin pracy i porządek pracy
Celem regulaminu pracy ustalenie organizacji i porządku w procesie pracy oraz związane z nimi prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników. Obowiązek ustalenia regulaminu pracy spoczywa na pracodawcy, który zatrudnia dwudziestu i więcej pracowników, chyba że całość postanowień przewidzianych dla regulaminu pracy reguluje układ zbiorowy pracy. Regulamin pracy stanowi uzupełnienie umowy o pracę, czego konsekwencją jest związanie nim pracownika i obowiązek przestrzegania jego postanowień.
Przepisy przeciwpożarowe
Obok obowiązków związanych bezpieczeństwem i higieną pracy omówionych w odrębnych artykułach, na pracownikach ciąży obowiązek przestrzegania przepisów przeciwpożarowych. Najważniejszym aktem prawnym regulującym tę tematykę jest ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 roku o ochronie przeciwpożarowej wraz z rozporządzeniami wykonawczymi.
Dobro zakładu pracy
Dobro zakładu pracy jest pojęciem nieostrym. Przyjąć jednak należy, iż poprzez obowiązek dbałości o dobro zakładu pracy, ochronę jego mienia oraz zachowanie w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, rozumieć należy nakaz wykonywania przez pracownika zadań z należytą starannością i troskę o mienie i dobre imię pracodawcy, jak o swoje własne.
Przestrzeganie tajemnicy określonej w odrębnych przepisach
Najważniejszym aktem prawnym regulującym procedury ochrony informacji, których nieuprawnione ujawnienie spowodowałoby lub mogłoby spowodować szkody dla Rzeczypospolitej Polskiej albo byłoby z punktu widzenia jej interesów niekorzystne, jest ustawa z dnia 5 sierpnia 2010 roku o ochronie informacji niejawnych (Dz.U. 2010 Nr 182 poz. 1228). Ustawa ta ma zastosowanie do organów władzy publicznej, jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, Narodowego Banku Polskiego, państwowych osób prawnych i państwowych jednostek organizacyjnych, jednostek organizacyjnych podległych organom władzy publicznej lub nadzorowanych przez te organy oraz przedsiębiorców zamierzających ubiegać się albo ubiegających się o zawarcie umów związanych z dostępem do informacji niejawnych lub wykonujących na podstawie przepisów prawa zadania związane z dostępem do informacji niejawnych.
Ponadto należy pamiętać o tajemnicy zawodowej związanej z wykonywaniem określonych profesji w tym tajemnicy lekarskiej i innych zawodów medycznych, tajemnicy dziennikarskiej oraz tajemnicy w zawodach prawniczych.
Zasady współżycia społecznego
Generalna klauzula przestrzegania zasad współżycia społecznego jest pojęciem wywiedzionym z Kodeksu cywilnego. Z pewnością w jej skład wchodzić będą zakaz dyskryminacji, obowiązek przeciwdziałania mobbingowi, prawo do godnego wynagrodzenia i zakaz zrzekania się zarobionych pieniędzy oraz obowiązek poszanowania przez pracodawcę godności i innych praw osobistych pracownika. Wyrazem przestrzegania zasad współżycia społecznego są również preferencje dla pracowników w szczególnej sytuacji tj. niepełnosprawnych, młodocianych oraz pracowników wykonujących obowiązki związane z posiadaniem dzieci.
Pracodawca informuje o obowiązkach
Należy pamiętać, że pomimo iż podstawowe obowiązki pracownika wypływają wprost z Kodeksu pracy a umowa o pracę konkretyzuje pewne postanowienia Kodeksu pracy, pracownik musi zostać o nich poinformowany. Pracodawca musi przekazać pracownikowi informacje umożliwiające mu właściwe wykonywanie obowiązków. Sposób przekazywania informacji musi być możliwie dostosowany do możliwości pracowników i musi być dla nich jasny i zrozumiały, tak aby nie naruszali swoich obowiązków wyłącznie z powodu nieprzekazania przez przełożonego odpowiedniej informacji np. co do sposobu potwierdzania obecności w pracy, udzielania urlopu na żądanie czy terminów i sposobu potwierdzania nieobecności w pracy.
