Sąd Najwyższy o założeniu księgi wieczystej (SN I CSK 8210)

Sąd Najwyższy o założeniu księgi wieczystej (SN I CSK 8210)

Zdzisław G. wystąpił do sądu wieczystoksięgowego z wnioskiem o odłączenie z księgi wieczystej oznaczonej działki ewidencyjnej i o założenie dla nieruchomości stanowiącej jego własność księgi wieczystej. Wnioskodawca jest właścicielem tej działki gruntu. Prawo własności nabył w drodze zasiedzenia stwierdzonego prawomocnym postanowieniem. Sąd Rejonowy oddalił jego wniosek a Sąd Okręgowy nie uwzględnił apelacji wnioskodawcy.

Wnioskodawca dołączył do wniosku wypisy z rejestru gruntów, z których wynikało, że nieruchomość dla której prowadzona jest księga wieczysta składa się z 10 działek o łącznej powierzchni 4,7304 h, a w księdze wieczystej łączna powierzchnia tej nieruchomości wynosi 6,7406 h. Z tego powodu sądy uznały, że aby wniosek mógł zostać uwzględniony, konieczne było sprostowanie niezgodności co do powierzchni nieruchomości w oparciu o dokumenty geodezyjne. W tym celu wnioskodawca musiałby wszcząć postępowanie o sprostowanie oznaczenia nieruchomości na podstawie danych z katastru nieruchomości. Sąd Najwyższy słusznie zauważył, że Zdzisław G. nie posiada legitymacji do wszczęcia takiego postępowania. Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece sprostowania takiego sąd może dokonać tylko na wniosek właściciela bądź użytkownika wieczystego nieruchomości, której dotyczy niezgodność. W sprawie niezgodność dotyczy nieruchomości, w stosunku do której wnioskodawcy nie przysługuje żadne prawo.

Kluczowym dowodem dla sądu wieczystoksięgowego w takiej sprawie jest prawomocne postanowienie stwierdzające zasiedzenie oznaczonej nieruchomości określające jej powierzchnię oraz dokładne położenie ewidencyjne. Na podstawie takiego postanowienia można żądać wpisu do księgi wieczystej a niezgodność co do powierzchni nieruchomości, dla której jest prowadzona macierzysta księga wieczysta nie może mieć wpływu na przebieg postępowania w sprawie założenia księgi wieczystej dla nieruchomości objętej postanowieniem o stwierdzeniu zasiedzenia.

Sąd Najwyższy podkreślił, że odłączenie części z dotychczasowej nieruchomości i utworzenie dla niej nowej księgi wieczystej wymaga nie tylko oznaczenia nowopowstałej nieruchomości, ale w niektórych sytuacjach ponownego oznaczenia nieruchomości macierzystej. Jeżeli jednak z nieruchomości ma zostać odłączona działka bez zmiany jej kształtu i obszaru, prawidłowe oznaczenie nowopowstałej nieruchomości w nowoutworzonej księdze wieczystej wymaga wyrysu z mapy ewidencyjnej i wypisu z rejestru gruntów. Natomiast dla samego oznaczenia nieruchomości macierzystej, dokumenty te są już zbędne. Wystarczy wówczas wykreślenie wydzielonej z niej działki, która jest uwidoczniona na mapie ewidencyjnej znajdującej się w księdze macierzystej nieruchomości.

Rozbieżność co do powierzchni nieruchomości objętej dotychczasową księgą wieczystą pomiędzy danym zawartymi w wypisie z rejestru gruntów, a treścią wpisów w dziale 1-0 księgi nie może wpływać na treść i zakres prawa stwierdzonego postanowieniem o zasiedzeniu. Sąd wieczystoksięgowy jest związany takim postanowieniem.

Polecane

Najnowsze