Wniosek o przywrócenie terminu w postępowaniu administracyjnym

Wniosek o przywrócenie terminu w postępowaniu administracyjnym

Istota instytucji przywrócenia terminy

Przywrócenie terminu, będące instytucją procesową, ma za zadanie zahamowanie ujemnych konsekwencji, które obciążają dane podmioty w związku z uchybieniem zastrzeżonej prekluzji. W przypadku uchybienia terminowi przez stronę postępowania, taką ujemną konsekwencją będzie pozbawienie jej jakiegoś uprawnienia procesowego (np.: prawa do złożenia zażalenia), zaś w przypadku uchybienia terminowi ustanowionemu dla innych uczestników postępowania ujemna konsekwencja będzie się objawiać w zagrożeniu zastosowania wobec niej środka przymusu lub ukarania grzywną.

Forma wystąpienia o przywrócenie terminu

Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 58 k.p.a. mogłoby się wydawać, iż przywrócenie terminu, następuje po wystosowaniu przez dany podmiot jakiejś nieformalnej prośby do właściwego organu, który to organ w sposób równie nieformalny może wedle uznania takową prośbę rozpatrzyć bądź pozostawić bez rozstrzygnięcia. Powyższe, jak najbardziej złudne wrażenie, jest skutkiem przeniesienia pojęcia „prośby” z uchylonego już art. 41 ust. 1 Rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnym na łamy obecnie obowiązującego Kodeksu. Zgodnie bowiem z ogólnymi regułami rządzącymi postępowaniem administracyjnym, złożenie prośby o przywrócenie terminu określone w art. 58 k.p.a., oznacza złożenie wniosku, do którego rozpatrzenia organ administracji jest zobowiązany.

Legitymacja do wystąpienia o przywrócenie terminu

Artykuł 58 § 1 k.p.a. stanowi, iż uprawnionym (legitymowanym) do wystąpienia o przywrócenie terminu jest zainteresowany. Pojęcie do zostało zastosowane przez ustawodawcę celowo, aby rozszerzyć krąg osób legitymowanych do podjęcia tego rodzaju czynności prawnej. Kierując się stanowiskiem doktryny, za osoby zainteresowane poza stronami należy uznać osoby mające w postępowaniu interes faktyczny oraz osoby uczestniczące jedynie w niektórych czynnościach procesu (np.: biegli, świadkowie).

Przesłanki przywrócenia terminu

Zgodnie z regulacją kodeksową przywrócenie terminu jest obwarowane czterema przesłankami określonych w art. 58 § 1 i 2 k.p.a, które muszą zostać spełnione łącznie. A contrario należy stwierdzić, iż w przypadku niedochowania przynajmniej jednej z nich, organ administracyjny jest zobowiązany wydać postanowienie odmowne w przedmiocie przywrócenia terminu. Do omawianych przesłanek zalicza się: 1) uprawdopodobnienie przez osobę zainteresowaną braku swojej winy (należy przyjąć tu obiektywny miernik staranności); 2) wniesienie przez osobę zainteresowaną wniosku o przywrócenie terminu (organ administracji nie może w drodze interpretacji treści oświadczenia domniemywać, że strona wniosła o przywrócenie terminu); 3) dochowanie terminu do wniesienia wniosku; 4) dopełnienie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu tej czynności, dla której owy termin był ustanowiony.

Termin do wniesienia wniosku

W myśl art. 58 § 2 k.p.a. osobę zainteresowaną obowiązuje 7 dniowy termin, w którym może ona złożyć omawiany wniosek. Szczególnie istotnym elementem jest tu fakt, że wspomniany termin zaczyna biec dopiero od dnia ustania przeszkody powodującej uchybienie terminowi, a nie od chwili zakończenia się pierwotnie ustalonego dla danej czynności procesowej terminu.

Właściwość organu do rozpatrzenia wniosku o przywrócenie terminu

Dla uproszczenia można przyjąć, że organem właściwym do rozpatrzenia wniosku o przywrócenie terminu jest organ uprawniony do podjęcia postępowania administracyjnego lub czynności procesowej w następstwie dokonanej przez stronę czynności procesowej. Szczególną regulację zawiera art. 59 § 2 k.p.a., który stanowi, iż o przywróceniu terminu do wniesienie odwołania lub zażalenia postanawia organ właściwy do rozpatrzenia odwołania lub zażalenia.

Forma rozstrzygnięcia w sprawie przywrócenia terminu oraz środki zaskarżenia przyznane zainteresowanemu w art. 59 k.p.a.

Zgodnie z wykładnią art. 59 k.p.a. wniosek o przywrócenie terminu zawsze jest rozpatrywany w formie postanowienia, na które służy zażalenie tylko w przypadku odmowy przywrócenia terminu i tylko wtedy, gdy nie dotyczy ono przywrócenia terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia ( zgodnie z art. 59 § 2 k.p.a. postanowienie w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia jest ostateczne). Z pierwszego ograniczenia wynika, iż w przypadku uzyskania zgody (nawet z naruszeniem prawa) na przywrócenie terminu dla jednego z podmiotów, interesy pozostałych podmiotów postępowania (o ile takie istnieją) nie są w żaden sposób chronione.

Wstrzymanie wykonania decyzji lub postanowienia

W przypadku, gdy wniosek o przywrócenie terminu dotyczy terminu do wniesienia odwołania od decyzji lub zażalenia od postanowienia, strona zyskuje uprawnienie żądania od organu, aby ten wstrzymał ich wykonanie. Organ administracji w tym zakresie rozstrzyga w formie postanowienia, na które nie służy zażalenie.

Bibliografia:

  1. Adamiak A., Borkowski J., Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2009.
  2. Adamiak B., Borkowski J., Postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne, Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2009.

Polecane

Najnowsze