Zakaz dyskryminacji ze względu na religię a prawo pracy

Zakaz dyskryminacji ze względu na religię a prawo pracy

W nowelizacji wykorzystano pozostawiony przez Unię Europejską (dyrektywą z 27.11.2000 r.) zakres swobody w określaniu sytuacji niestanowiących zakazanej dyskryminacji . Zróżnicowane traktowanie pracowników ze względu na religię nie stanowi naruszenia zasady równego traktowania, jeżeli religia stanowi podstawowy, zgodny z prawem i uzasadniony wymóg zawodowy stawiany przez zatrudniający podmiot wyznaniowy lub inną organizację, która bazuje na określonym zespole przekonań religijnych. Regulacja ta potwierdza, że zatrudniające podmioty wyznaniowe mają prawo do ograniczania dostępu do zatrudnienia oraz wymagania, aby pracownik działał w lojalności wobec przyjętej przez nie doktryny (art. 183b § 4 KP). Nie stanowi również dyskryminacji odmienne traktowanie pracowników ze względu na wyznawaną religię przez inne podmioty – o ile cecha ta stanowi istotny i determinujący wymóg zawodowy. Dzieje się tak chociażby w przypadku zatrudniania nauczycieli religii w szkołach publicznych.

Większość przepisów dotyczących zakazu dyskryminacji w zatrudnieniu została zamieszczona w Rozdziale IIa Działu I KP – Równe traktowanie w zatrudnieniu. Obejmuje on zakaz dyskryminacji – tak bezpośredniej, jak i pośredniej – opartej na wskazanych w art. 11 3 KP kryteriach, w tym m.in. ze względu na religię i wyznanie. Każde zatem zachowanie, którego następstwem jest zróżnicowanie sytuacji pracowników, przy jednoczesnym braku obiektywnych powodów je wyjaśniających, jest naruszeniem zasady równego traktowania w zatrudnieniu. W przypadku naruszenia tej zasady przez pracodawcę, pracownikowi przysługuje prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej od minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Polecane

Najnowsze