Czynności w postępowaniu upadłościowym wymagające zgody rady wierzycieli

Czynności w postępowaniu upadłościowym wymagające zgody rady wierzycieli

Rada wierzycieli nie jest organem obligatoryjnym, gdyż w momencie jego braku, obowiązki Rady może przejąć sędzia-komisarz. Poniżej zaprezentowane zostaną przesłanki determinujące powołanie Rady wierzycieli, ale przede wszystkim jej kompetencje, które odgrywają niekiedy dość znaczną rolę w postępowaniu upadłościowym. Opisywana tematyka uregulowana jest w przepisach art. 201 – 213 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze z dnia 28 lutego 2003 r. (t.j. Dz.U. z 2009 r., Nr 175, poz. 1361 z późniejszymi zmianami; w skrócie PrUpN).

Ustanowienie rady i jej skład

Zgodnie z przepisem art. 201 PrUpN rada wierzycieli może zostać powołana na wstępnym zgromadzeniu wierzycieli (art. 45 ust. 1). Ponadto uprawnienie takie ma sędzia-komisarz, w przypadku gdy uzna to za konieczne. Radę można powołać również na wniosek, który muszą zgłosić wierzyciele mający przynajmniej jedną piątą ogólnej sumy wierzytelności. Wskazać należy, iż wspomniane wierzytelności muszą być uznane lub uprawdopodobnione. Konsekwencja wniosku jest ustanowienie rady wierzycieli przez sędziego-komisarza.

Rada wierzycieli liczy sobie trzech lub pięciu członków oraz jednego lub dwóch zastępców (art. 202 ust. 1 zd. 1). Każdy z powołanych członków może zostać odwołany przez sędziego-komisarza z ważnych powodów, a konkretnie w momencie, gdy nie pełnią oni należycie swoich obowiązków. Wówczas na miejsce odwołanych członków rady wierzycieli powołuje się nowych, co jest obowiązkiem sędziego-komisarza. Członków rady wybiera się spośród wierzycieli, których wierzytelności są uznane albo uprawdopodobnione. Jednakże nie każdy, kto wybierany jest na członka rady musi nim zostać. Można bowiem obowiązków członka nie przyjąć.

Czynności wymagające zezwolenia rady

Rada wierzycieli poza innymi uprawnieniami (por. art. 205 PrUpN) wydaje zezwolenie na dokonanie szeregu czynności. Zgoda ta może być wyrażona zarówno przed dokonaniem czynności, jak i po jej dokonaniu w drodze uchwały podjętej większością głosów. Niewyrażenie zgody nie spowoduje nieważności czynności, a jedynie stanowi brak podstaw do jej dokonania. W zależności od rodzaju upadłości katalog ten jest nieco zróżnicowany. Zgodnie z przepisem art. 206 PrUpN odnośnie postępowania obejmującego likwidację majątku upadłego zezwolenia rady wierzycieli wymaga przede wszystkim dalsze prowadzenie przedsiębiorstwa przez syndyka, jeżeli ma trwać dłużej niż trzy miesiące od dnia ogłoszenia upadłości, chyba że nie przekraczają 10 tys. zł i muszą być dokonane niezwłocznie. Wspomniana kwestia odnosi się również do innych czynności wymagających zezwolenia rady wierzycieli. Zezwolenia wymaga również odstąpienie od sprzedaży przedsiębiorstwa jako całości oraz sprzedaż praw i wierzytelności. Należy tu wskazać, iż sprzedaż praw i wierzytelności, bądź rzeczy ruchomych, czy nieruchomości przez syndyka nie pociąga za sobą skutku nieważności. Sprzedaż będzie ważna. Jedyną konsekwencją tej czynności będzie możliwość pociągnięcia syndyka do odpowiedzialności za szkodę. Kolejną czynnością wymagającą zgody rady wierzycieli jest zaciąganie pożyczek lub kredytów oraz obciążenie majątku upadłego ograniczonymi prawami rzeczowymi. Chodzi tu oczywiście o sytuację, w której wspomniane ograniczone prawa rzeczowe powstają w drodze umowy, a nie z mocy prawa.

Zezwolenia rady wierzycieli wymaga również wykonanie umowy wzajemnej zawartej przez upadłego albo odstąpienie od takiej umowy oraz uznanie, zrzeczenie się i zawarcie ugody co do roszczeń spornych oraz poddanie sporu rozstrzygnięciu sądu polubownego. Wskazać należy, iż zapis na sąd polubowny bez zezwolenia rady wierzycieli będzie nieważny. Ponadto wszelkie ustalenia zapadłe w formie ugody sądowej nie mają powagi rzeczy osądzonej, a więc można uchylić się od skutków takiej ugody.

W przypadku postępowania z możliwością zawarcia układu zezwolenia rady wierzycieli wymaga chociażby obciążenie przez upadłego albo zarządcę składników masy upadłości hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, skarbowym i hipoteką morską w celu zabezpieczenia wierzytelności nieobjętej układem. Co więcej zezwolenia takiego wymaga obciążenie przez zarządcę składników masy innymi prawami oraz zaciąganie przez zarządcę kredytów i pożyczek.

Polecane

Najnowsze