Istota i przesłanki postępowania mediacyjnego
Na mocy art. 115 par. 1 p.p.s.a. główną funkcją postępowania mediacyjnego jest wyjaśnienie i rozważenie okoliczności faktycznych i prawnych sprawy, ponowne przeanalizowanie zarzutów umieszczonych w skardze oraz przyjęcie przez strony ustaleń co do sposobu jej załatwienia w granicach obowiązującego prawa. Postępowanie to ma na celu ponowne przedstawienie przez strony swoich stanowisk i racji, skonfrontowanie ich i wypracowanie wspólnego rozwiązania. Dzięki temu postępowanie ulegnie przyspieszeniu, a jego koszty zmniejszeniu. Postępowanie to przeprowadza się na wniosek skarżącego lub organu złożony przed wyznaczeniem rozprawy albo bez złożenia takiego wniosku. W zależności, z czyjej inicjatywy przeprowadzana jest postępowanie mediacyjne, ta strona powinna przedstawiać propozycje ustaleń. Postępowanie mediacyjne może dotyczyć wszystkich czynności i aktów, które podlegają zaskarżeniu do sądu, jak również spraw ze skarg na bezczynność. Skutkiem przeprowadzenia postępowania mediacyjnego może być autokontrola organu administracji, który uzna zasadność zarzutów strony skarżącej w całości lub w części. W takiej sytuacji organ będzie mógł uchylić lub zmienić wydaną decyzję, czy wykonać lub podjąć inną czynność stosownie do okoliczności sprawy. Organ będzie miał okazję do zweryfikowania swojego stanowiska i uwzględnienia żądań strony skarżącej. Dzięki temu postępowanie ulegnie przyspieszeniu, a ingerencja sądu nie będzie potrzebna.
Tryb postępowania mediacyjnego
Na mocy art.116 p.p.s.a. postępowanie mediacyjne prowadzi sędzia lub referendarz sądowy wyznaczony przez przewodniczącego wydziału. Prowadzący postępowanie mediacyjne ma za zadanie wykryć, czy w trakcie postępowania przed organem doszło do naruszeń prawa, jeśli tak, to do jakich, i jakie działania zobowiązany jest podjąć organ, by je usunąć. Powinien on również dołożyć wszelkich starań, w tym w zakresie organizacyjnym, by już na pierwszym posiedzeniu mogło dojść do wzajemnych ustaleń między stronami. Mediator, jako podmiot neutralny, nie powinien ingerować w spór, a wyjaśnić stronom jego istotę. Posiedzenie mediacyjne jest jawne i odbywa się z udziałem stron. Wzywane są one do osobistego stawiennictwa. W przypadku organu stawić się powinna osoba umocowana do przyjęcia ustaleń co do sposobu załatwienia sprawy. Jeśli stroną skarżącą jest osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej stawić powinna się osoba upoważniona do reprezentacji. Posiedzenie mediacyjne nie jest merytorycznym rozpoznawaniem skargi. Z przebiegu posiedzenia sporządza się protokół, w którym zapisuje się stanowiska stron i ich ustalenia co do sposobu rozwiązania sprawy. Protokół podpisuje prowadzący postępowanie mediacyjne oraz strony. Na mocy art. 118 p.p.s.a. na akt wydany na podstawie ustaleń mediacyjnych, można wnieść skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia aktu albo wykonania lub podjęcia czynności. Skargę sąd rozpoznaje łącznie ze skargą wniesioną w sprawie na akt lub czynność, w której przeprowadzono postępowanie mediacyjne. Sąd umorzy postępowanie w sprawie, jeżeli skarga na akt lub czynności wydane lub podjęte na podstawie ustaleń mediacyjnych nie zostanie wniesiona lub zostanie oddalona. Co ważne, jeżeli postępowanie mediacyjne nie przyniesie oczekiwanych skutków w postaci podjęcia nowego rozstrzygnięcia przez organ w wyniku dokonanych przez strony ustaleń, skargę rozpozna sąd administracyjny.
Menu
