Polski prawodawca tworzy definicje ustawowe licencji wyłącznej oraz niewyłącznej. Warto również w tym kontekście wspomnieć o sublicencji.
Licencja wyłączna według ustawy ustanawia na rzecz licencjobiorcy uprawnienie do wyłącznego korzystania z utworu w określony w umowie sposób. W literaturze istnieje spór co do tego czy umowa taka zobowiązuje licencjodawce jedynie do nieudzielania kolejnych licencji na tym samym polu eksploatacji czy też zobowiązuje go także do niekorzystania samemu z utworu na tym polu. Autor opowiada się za drugą z koncepcji, ponieważ tylko takie rozwiązanie zapewni rzeczywiście wyłączność w korzystaniu z prawa. Ustawodawca nakazuje, aby umowa taka była zawarta w formie pisemnej. Jej uchybienie obarczone jest sankcją nieważności. Istotną cechą licencji wyłącznej jest możliwość dochodzenia przez licencjobiorce roszczeń z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych, w zakresie objętym umową licencyjną. Licencjobiorca może dochodzić jedynie roszczeń, spowodowanych naruszeniem tych pól eksploatacji utworu, które sa przedmiotem umowy licencyjnej. Dochodzenie roszczeń przez licencjobiorcę nie będzie wyłączało uprawnienia do wytoczenia powództwa w tym zakresie przez licencjodawcę. Postanowienie takie może zostać wyłączone przez strony. Istotnym wydaje się wtedy, aby licencjobiorca miał w takim wypadku umowny obowiązek zawiadomienia licencjodawcy o naruszeniu.
Licencja niewyłączna uprawnia licencjodawcę do dalszego korzystania z utworu oraz do udzielania dalszych licencji innym podmiotom. Polski prawodawca przyjął domniemanie umowy niewyłącznej. Gdyby zatem strony nie określiły w umowie rodzaju licencji, należy przyjąć, że zawarły umowę licencyjną niewyłączną. Jest ona umową nieformalną, a zatem może być zawarta także ustnie.
Sublicencja to upoważnienie do korzystania z utworu udzielone przez licencjobiorce osobie trzeciej. Ustawa wymaga wyraźnej zgody licencjodawcy na udzielenie sublicencji, bądź to w umowie licencyjnej bądź już po jej zawarciu. Sublicencja może mieć zakres równy lub węższy licencji udzielonej licencjobiorcy. Wygasa najpóźniej z chwilą wygaśnięcia licencji. Domniemywa się, że licencjodawca nie wyraża zgody na udzielanie dalszych licencji przez licencjobiorce.
