Dopuszczalność skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (WSA) na akty podjęte w postępowaniu administracyjnym

Dopuszczalność skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (WSA) na akty podjęte w postępowaniu administracyjnym

Przesłanka dopuszczalności w ogólności

Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ustanawia jedną przesłankę wniesienia skargi na akty podjęte w postępowaniu administracyjnym. Wymienia ją art. 52 § 1 ab initio tejże ustawy, stwierdzając, iż skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. W związku z brzmieniem powyższego przepisu można wyróżnić dwie odmienne sytuacje: pierwszą, gdy skarżącemu w toku postępowania administracyjnego na dany akt służył dane środek zaskarżenia oraz drugą, gdy skarżącemu takowy środek nie przysługiwał. Należy nadto nadmienić, że przysługiwanie lub nie przysługiwanie środka zaskarżenia musi być bezpośrednio związane z tym aktem, który jest przedmiotem wnoszonej skargi.

Przesłanka dopuszczalności w przypadku, gdy skarżącemu na dany akt służył środek zaskarżenia w toku postępowania administracyjnego

Jak zostało już wyżej napisane, w przypadku, gdy na dany akt służył w postępowaniu administracyjnym środek zaskarżenia, skarżący może wnieść skargę do sądu administracyjnego jedynie w przypadku, gdy owy środek zaskarżenia został wyczerpany (art. 52 § 1 ab initio p.p.s.a.). Swoistą definicję legalną wyczerpania środków zaskarżenia zawiera art. 52 § 2 p.p.s.a zgodnie z którym przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje (czyli został już wykorzystany – uwaga autora) żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.

Przesłanka dopuszczalności w przypadku, gdy skarżącemu na dany akt nie służył środek zaskarżenia w toku postępowania administracyjnego

W przypadku, gdy podmiotowi skarżącemu na dany akt nie służył w postępowaniu administracyjnym środek zaskarżenia (zażalenie, odwołanie, wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawa – art. 52 § 2 p.p.s.a.) to przesłanka dopuszczalności z art. 52 § 1 p.p.s.a. zostaje tak właściwie odcięta. W takim przypadku bowiem skarga do sądu administracyjnego służy bez konieczności podjęcia jakiejkolwiek innej (niż środki zaskarżenia) obrony przed organem administracji publicznej. Nie ma tu także żadnych podstaw do zastosowania art. 53 § 3 p.p.s.a., a więc skarga podmiotu nie jest związana ze wcześniejszym wezwaniem organu administracji publicznej do usunięcia naruszenia prawa.

Wykorzystanie środków zaskarżenia a wniesienie skargi do sądu administracyjnego przez prokuratora lub Rzecznika Praw Obywatelskich

Zgodnie z art. 52 § 1 in fine p.p.s.a. przesłanka wyczerpania środków zaskarżenia nie ma zastosowania w przypadku, gdy skargę do sądu administracyjnego na dany akt podjęty w postępowaniu administracyjnym wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Z niniejszym przepisem koresponduje Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 kwietnia 2006 r. (I OPS 6/05), która zastrzega, iż: „Obowiązek wyczerpania środków odwoławczych w postępowaniu administracyjnym przed wniesieniem skargi na decyzję administracyjną, o którym mowa w art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.), a obecnie w art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), odnosi się do prokuratora, który brał udział w postępowaniu administracyjnym.”.

 

Bibliografia:

1. Adamiak B., Borkowski J., Postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne, Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2009.

2. Woś T. [red.], Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz., Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2007.

Polecane

Najnowsze