Odpowiedzialność stron umowy dostawy

Odpowiedzialność stron umowy dostawy

Rękojmia za wady fizyczne

Zgodnie z art. 612 k.c. w stosunku do umowy dostawy należy posługiwać się przepisami dotyczącymi umowy sprzedaży dotyczącymi rękojmi za wady fizyczne. Warto jednak zaznaczyć, że to kodeksowe odesłanie nie dotyczy uregulowań wskazanych w przepisach dotyczących umowy dostawy. Zatem zgodnie z art. 609 k. c. dostawca ponosi surowszą odpowiedzialność za wady rzeczy niż sprzedawca. Dostawca odpowiada za wady fizyczne rzeczy dostarczonych, które zostały wyprodukowane z materiałów i surowców dostarczonych przez odbiorcę, chyba że dostawca mimo zachowania należytej staranności nie mógł wykryć wadliwości materiałów. Ponadto dostawca może uwolnić się od odpowiedzialności również w przypadku gdy zwrócił odbiorcy uwagę na fakt, że dostarczone przez niego materiały lub surowce są wadliwe, a ten mimo tego zażądał wyprodukowania umówionych rzeczy.

Zwolnienie od odpowiedzialności

Dostawca może uwolnić się od odpowiedzialności za wady rzeczy wytworzonych na dwa sposoby. Po pierwsze musi udowodnić, że nie mógł wykryć wadliwości sposobu produkcji wskazanej przez odbiorcę czy surowców i materiałów przez niego dostarczonych mimo dołożenia należytej staranności. Ocena należytej staranności badana będzie na podstawie art. 355 § 2 k. c. z racji faktu, że dostawca jest przedsiębiorcą zawodowo i profesjonalnie trudniącą się właśnie wytwarzaniem, produkowaniem rzeczy będących przedmiotem umowy. Drugą możliwością jest brak reakcji odbiorcy na zastrzeżenia dostawcy dotyczące wadliwości sposobu produkcji czy dokumentacji technologicznej. Jednak warto zaznaczyć, że nie chodzi tu o milczenie odbiorcy ale obstawanie przy żądaniu produkcji rzeczy mimo uwag dostawcy.

Uprawnienia odbiorcy

Odbiorca z tytułu rękojmi ma podobne uprawnienia jak kupujący w przypadku umowy sprzedaży. Są to: obniżenie ceny, wymiana dostarczonej (wadliwej) rzeczy na rzecz wolną od wad, usunięcie wady i odstąpienie od umowy. Jednak nie należy pomijać regulacji zawartej w art. 610 k.c., która konstytuuje odmienne przesłanki prawa odstąpienia od umowy dostawy w porównaniu z odstąpieniem od umowy sprzedaży. Powołany przepis przewiduje prawo odbiorcy do odstąpienia od umowy w wypadku dostawca opóźnia się z rozpoczęciem wytwarzania rzeczy będących przedmiotem umowy lub poszczególnych ich części tak bardzo, że jest nieprawdopodobne by mógł wywiązać się ze zobowiązania z ustalonym terminie. Warto zauważyć, że odbiorca nie musi wyznaczać dostawcy dodatkowego terminu, bowiem w przypadku gdy dostawca tak dalece opóźnia się z rozpoczęciem prac, że wiadome jest że nie zdąży ich skończyć na czas, czyni to umowę dostawy bezprzedmiotową. Jest to bardzo surowy środek, który nie nakłada na odbiorcę obowiązku kooperacji z dostawcą, dlatego też spoczywa na nim obowiązek wykazania, że uwzględniając wszystkie okoliczności dostawca nie zdążyłby na czas zrealizować swojego zobowiązania. Odstąpienia odbiorca dokonuje poprzez złożenie oświadczenia woli zgodnie z art. 492 k.c.

W tym momencie warto poruszyć również kwestię uprawnienia odbiorcy na postawie art. 611 k.c. Bowiem zgodnie z przytoczonym przepisem w przypadku gdy dostawca wykonywa przedmiot umowy w sposób wadliwy lub sprzeczny z umową odbiorca ma prawo wezwać dostawcę do zmiany sposobu wykonywania wyznaczając w tym celu dostawcy odpowiedni termin, a po bezskutecznym jego upływie od umowy odstąpić. Oczywiście termin wyznaczony przez odbiorcę musi być terminem realnym, czyli tak wyznaczonym, by dostawca miał faktyczną możliwość zmiany sposobu produkcji rzeczy będących przedmiotem umowy

Zgodnie z art. 494 k.c. odstąpienie od umowy wzajemnej rodzi również odpowiedzialność odszkodowawczą. Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym przez Sąd Najwyższy uprawnienia odbiorcy określone w art. 494 k.c. w następstwie odstąpienia od umowy obejmują również naprawienie szkody w granicach dodatniego interesu umownego.

Polecane

Najnowsze